Werkstuk oppervlaktemeting

De oppervlaktetextuur die wordt gegenereerd op het werkstuk kan worden beschreven door drie basisparameters:

• P-profielPrimair profiel, een algeheel profiel.
• W-profielGolvingsprofiel.
• R-profielOppervlakteruwheidsprofiel. Het R-profiel wordt berekend door een cut-off filter te gebruiken voor het verwijderen van de lange golf componenten uit het P-profiel. Het R-profiel is daarom een bewuste modificatie van het P-profiel.

Basis voor evaluatie

Bij het meten van de oppervlaktetexturen van een werkstuk, wordt de evaluatie doorgaans gebaseerd op één specifieke referentielengte. Wanneer de referentielengte niet is bepaald in de ontwerptekening van het werkstuk, dan moet de persoon die de oppervlaktetextuur meet de referentielengte bepalen.

Meetlengtes

l_t= de totale lengte (bestaande uit de start-, evalutie- en stoplengte).

l_n= de evaluatielengte (bestaande uit vijf referentielengten is standaard).

l_r= de referentielengte.

Parameters gebaseerd op het R-profiel:

De meest gangbare parameters in het R-profiel zijn:

R_a

Gemiddelde lijn

Evaluatie van de rekenkundige gemiddelde afwijking van het geëvalueerde profiel.

R_a Gemiddelde ruwheid van het profiel

Een gemiddelde waarde van alle afwijkingen van een rechte lijn binnen de evaluatielengte, ongeacht de verticale richting. Dit betekent dat het onmogelijk is met behulp van een R_a-waarde te bepalen of de afwijkingen pieken of dalen zijn. R_a wordt niet significant beïnvloed door individuele afwijkingen, hetgeen betekent dat er ook een risico is van het missen van een grote piek of een kras.

De meest gangbare R_a-waarde voor metaaloppervlakken ligt tussen de 0.02 μm en 3.5 μm – hoe lager de waarde, hoe fijner het oppervlak (0.02 μm = spiegelglad).

Voorbeeld van tekening indicatie:

R_a= 2 μm

De oppervlaktestructuur oogt heel anders maar laat toch dezelfde R_a waarde zien.

Voorbeeld van tekening indicatie:

Rz Maximum profielhoogte (gemiddeld)

De maximum profielhoogte is de gemiddelde waarde van de individuele profielhoogtes, R_{z ,}verkregen tussen de grootste piekhoogte en de grootste daldiepte binnen de evaluatielengte. Doorgaans zijn er vijf referentlielengtes, maar het aantal kan variëren met moderne meetapparatuur. De R_z-waarde in de referentielengte welke de grootste afwijking vertoond wordt de R_zmax of R_max genoemd.

Voorbeeld van tekening indicatie:

Rt Totale profielhoogte

De totale hoogte van het profiel is de som van de hoogte van de grootste profielpiekhoogte en de grootste profieldaldiepte binnen de evaluatielengte (welke normaal gesproken bestaat uit vijf referentielengtes). Een enkele R_t-waarde (die niet wordt gecombineerd met R_z of R_a is één van de meest harde vereisten in het R-profiel.

Voorbeeld van tekening indicatie:

R_p Maximum piekhoogte (gemiddeld)

De maximum profielpiekhoogte is de gemiddelde waarde van de grootste individuele piekhoogtes, R_p, verkregen binnen de referentielengte. De oppervlakteruwheidparameter, R_p, samen met, R_z, kan informatie bieden over de oppervlaktekarakteristieken.

Profieldiepte

Materiaalratio

c = Referentieniveau

RmrDe materiaalratio (Abbot-Firestone curve)

De meest geschikte methode voor het verkrijgen van een meting van de ”slijtvastheid” van een item is het bepalen van de materiaalratio van het oppervlak. R_mr wordt gegeven als %. Het evalueren van de materiaalratio is een eenvoudige methode die wordt gebruikt voor het aangeven van de mate van een oppervlakte-tekortkoming.